Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

informacje ogólne

informacje ogólne

Przestrzenne usytuowanie Nadleśnictwa Łobez oraz krótki rys historyczny.

Nadleśnictwo Łobez w aktualnych granicach zostało utworzone z dniem 1.10.1972 r. na podstawie Zarządzenia Nr 24 Dyrektora OZLP w Szczecinie z dnia 20.09.1972 w sprawie zmian w strukturze administracyjnej przez połączenie dwóch poprzednio istniejących Nadleśnictw Łobez i Węgorzyno.

Nadleśnictwo Łobez składa się z dwóch obrębów leśnych: obrębu Łobez  i obrębu Węgorzyno.

Powierzchnia ewidencyjna Nadleśnictwa bez współwłasności wg zestawienia powierzchni działek wynosi: 23 028,2864 ha, w tym obrębu leśnego Łobez – 10 936,8318 ha, obrębu leśnego Węgorzyno – 12 091,4546 ha.

Obszar Nadleśnictwa Łobez wg „Regionalizacji przyrodniczo – leśnej Polski” (Zielony R. Kliczkowska A. 2012 r.) położony jest w I Krainie Bałtyckiej, Mezoregionie Pojezierza Choszczeńskiego, Równiny Słupskiej, Mezoregionie Pojezierza Drawskiego oraz w III Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej, Mezoregionie Równiny Drawskiej.

Siedziba położona jest dość korzystanie względem zasięgu terytorialnego. Najdalej od siedziby Nadleśnictwa położone są leśnictwa Ińsko, Ginawa. Wszystkie leśnictwa mają kontakt z Nadleśnictwem przez telefony komórkowe i stacjonarne. Transfer danych z rejestratora do bazy SILP dokonywany jest za pomocą sieci telefonicznej.

Położenie Nadleśnictwa Łobez, jego zasięg terytorialny oraz odległości od siedziby Nadleśnictwa do  poszczególnych organów administracji przedstawiono na wycinku mapy administracyjnej.

 

Mapa przedstawia Nadleśnictwo Łobez

Warunki klimatyczne

Klimat obszaru nadleśnictwa jest pod silnym wpływem klimatu atlantyckiego, co skutkuje łagodnymi zimami, niezbyt gorącymi latami z bardzo dużą ilością opadów. O wpływie klimatu kontynentalnego świadczą powtarzjące się okresy suszy wiosennej oraz często występujące spóźnione przymrozki. Niepokojącym zjawiskiem jest wzrost przeciętnej rocznej temperatury, malejąca ilość dni z pokrywą śniegu oraz wzrost liczby dni z anomaliami pogodowymi powodującymi wzrost ilości i siłę wiatrów huraganowych.

Typy siedliskowe lasu

Na terenie nadleśnictwa przeważają siedliska lasowe – 92,6 %, siedliska borowe stanowią zaledwie 7,4%. Dominujące typy siedliskowe lasu to las mieszany świeży – 42,9% i las świeży – 36,5%. Udział olsów, łęgów oraz siedlisk bagiennych wynosi 9,7%. Mimo, że przeważają siedliska lasowe, to dominującym gatunkiem lasotwórczym jest sosna (ok. 46 %), następnie buk (ok. 15%) i dąb (ok. 9 %).

Nadleśnictwo Łobez w liczbach

Przeciętna zasobność drzewostanów wynosi 234 m3/ha
Rocznie pozyskanie grubizny wynosi ok. 107 tys. m3
Przeciętny wiek drzewostanów wynosi 56 lat.
Przeciętna powierzchnia leśnictwa wynosi ok. 1770 ha